Surviving Quito

Aller eerst wil ik iedereen van harte bedanken voor alle mooie felicitaties die ik heb gekregen omdat ik over 4 maanden jarig ben. Zeer attend :)

Als tweede wil ik toevoegen dat het kan dat er soms een 'y' geschreven staat inplaats van een 'z'. Dat komt omdat deze op dit toetsenbord omgedraaid zitten..

Dan wil ik graag over gaan tot de orde van de dag. Ik heb ondanks dat ik nog maar vijf dagen op reis ben al een hoop te vertellen. Laat ik voor de verandering gewoon bij het begin beginnen.
Daar sta je dan, op schiphol, net achter de douane, in je eentje. Gelukkig duurde het niet lang voor ik kon boarden. Dus ik maar keurig netjes naar mijn gate. Bij de gate aangekomen merkte ik dat Ecuador blijkbaar niet een bestemming is waar Nederlanders massaal naar toe gaan. Op een echtpaar na (mas y menos) was ik de enige Nederlandse aan board. Ik besloot maar 'vrienden' te maken, wat moet je anders doen.. Naast mij in het vliegtuig zat een Chinees. Tenminste zo leek het. Dus ik vragen waar hij vandaan kwam, want ik spreek niet elke dag met een Chinees. Deze jongeman bleek uit Shanghai te komen en moest naar Quito voor zaken. Ik dacht nog 'Die chinezen zitten ook overal'. Twee rijen voor mij zat een jongen aan wie ik op de terugweg van het toilet een kauwgompje heb gevraagd (was ik vergeten en verkochten ze niet op Schiphol, hij had ze op zijn tafel staan dus..) Met hem heb ik nog een tijdje gepraat. Hij ging terug naar Ecuador, op vakantie, omdat hij in Frankrijk studeert (of zo). Ik gaf aan dat ik (nog) geen Spaans spreek en vroeg of ik een beetje in zijn buurt kon blijven tijdens het paseren van de douane. Dat vond hij geen probleem. Bij de douane aangekomen was ik inderdaad blij dat die jongen achter me stond. Want ze vragen je vanalles, maar ik zelf had geen idee waar ze het over hadden. Hij heeft het een en ander vertaald en zo kon ik gemakkelijk verder.
Aangekomen in de aankomsthal zag ik gelijk een man met een bordje in zijn handen met daarop 'Susane Buijs' geschreven. Ik vermoede dat ik dat was ;-) Zo werd ik heel snel naar het huis/apartement gebracht waar ik de eerste drie weken 'woon'. Het is het huis van Augustin, de directeur van de taalschool waar ik Spaanse les volg. (weet ik ook weer waar mijn geld naar toe gaat..) Het is groot (4 slaapkamers, met ieder een eigen badkamer) een grote keuken en een woonkamer. Ook is er een huishoudster, Isabella. Zij doet je was, maakt alles schoon, leegt de vuilnisbakken (net of ik gewoon in de Nieuwstraat in Haarlem zit..) Ik woon hier met Nina (meisje uit Duitsland) en Geny (zij komt uit Frankrijk). Alle drie vonden we het toch wel vreemd dat we ook onze eigen afwas niet hoeven/ kunnen doen, maar aan Isabella over (moeten) laten. Maar (zoals we tegen elkaar zeiden) 'We survived!'

En zo heb ik deze week al behoorlijk wat dingen 'survived'. Allereerst de toets die bepaalt op welk niveau je Spaanse les krijgt. Ik heb op ooit een Duits proefwerk na (had ik een 1,3 voor) een toets nog nooit zo slecht gemaakt haha, ik wist niet eens wat de bedoeling was.. haha. Dus ik zit lekker bij het beginners niveau. Jammer genoeg zat ik de eerste twee dagen wel in een erg grote groep: me, myself and I waren er ook.
Daar zit je dan, op maandagochtend om 8u, met een behoorlijke jetlag een extreem draaierig gevoel (door het hoogte verschil, Quito ligt op 2840m hoog) in je eentje Spaanse les te volgen. Mijn docent, Manuel spreekt amper engels en legt alles in het spaans uit. Aangezien toeval niet bestaat, heb ik les van een docent die elk woord dat ik niet begrijp gaat uitbeelden , met houdingen of synoniemen. Ik lach me rot om die man. En ook om mezelf omdat ik er de eeste twee dagen geen touw aan vast kon knopen. Maar ik merk nu na vier dagen dat ik eigenlijk al best veel woorden weet en ik niet bang ben om fouten te maken in het spaans. Ik vind het nu eigenlijk ook wel leuk om te leren (wat ik eerlijk gezegt niet had verwacht, ik ben namelijk niet echt een 'talenmens'. Soms zie ik alleen door de talen de taal niet meer. Zo worden de spaanse woorden in het engels vertaald, praat ik engels met die meiden. Herken ik veel franse woorden en grammatica in de spaanse taal, doe ik met Geny het huiswerk (we helpen elkaar) dit gaat dan deels in het frans aangezien zij uit frankrijk komt en vind ik het ook grappig om Duits met Nina te praten, tussendoor. (Nederlands is op deze blog na bijna niet bij mij voorgekomen deze week)
Maar goed die Spaanse lessen ga ik ook wel surviven denk ik.

Overal om je heen hoor je dat Quito gevaarlijk is, helemaal voor meisjes. Je moet je hier aan een paar duidelijke regels houden en dan is het simpel. Zo kun je beter niet alleen over straat (neem dan een taxi), in de bus (die altijd overvol is) moet je je tas voor je houden, met je armen er omheen anders wordt hij open gesneden, na een uur of 3 in de middag niet door het park lopen, word je heel makkelijk beroofd, 's avonds helemaal niet over straat lopen, wordt je beroofd en alleen de taxi's met de oranje nummerplaten nemen anders is de kans groot dat je wordt beroofd. Verder is er hier niks aan de hand. Iedereen heeft het ook over de veiligheid. Let hier op, let daar op, doe dit enz. Daar werd ik wel een beetje zenuwachtig van en werd 'de eerste keer van huis naar school lopen' met Nina toch speciaal omdat je niet weet hoe de mensen hier op toeristen reageren. Net als de eerste keer in de bus. Ik zal je vertellen dat ik in ieder geval geen surflessen meer hoef te krijgen wat dat leer ik hier wel in de bus.. Maar met elkaar (ik ga meestal na school op pad met Nina, Geny en Rachel uit Engeland) is het eigenlijk ook heel erg leuk. Nu na een paar dagen voel ik me totaal niet (meer) onveilig. Als we 'avonds weggaan bestel je van te voren een taxi (die gemiddel 1,5 dollar per rit van 15min kost) zo zoek je bepaalde dingen dus ook niet op.

Nu kan ik zeggen dat Quito een heel toffe stad is. Het is er levendig, de mensen zijn vriendelijk, heel druk met auto's en overal taxi's, en het centro historico is heel mooi. Dinsdag middag zijn we naar het centrum gegaan en hebben we er onder andere een kerk 'beklommen'. Een waanzinnig grote en hoge kerk, waar je tot ver boven de klokken kon komen d.m.v. ladders en kleine trappen. Heel bijzonder, zeker wanneer je ongeveer op het dak van de kerk staat en nog zo'n 30 meter hoger klimt (gelukkig heb ik met mijn dakterras thuis kunnen oefenen..) Je kon niet vallen, maar ik denk niet dat ze dit in Europa zouden toelaten. Af en toe voelde ik me net Harry Potter op die kerk. (geen idee waarom, maar ik jullie deze informatie niet onthouden)
Ook deze kerk hebben we dus survived.

Woensdag avond zijn we met ongeveer alle studenten van school inclusief een aantal docenten naar een salsaclub gegaan. Was erg leuk. Ook hebben we vanmiddag op school twee uur salsa les gehad. Woensdag hebben we een kookles gehad op school. Natuurlijk in het spaans. Deze activiteiten worden wekelijks op georganiseerd.

Gek is trouwens, dat je hier van 25 minuten lopen een beetje buiten adem kan raken. Ook dit komt door de hoogte. Je lichaam en vooral longen moeten wennen aan de zuurstof. Alles moet veel harder werken. Alle studenten die ik tot nu toe gesproken heb, hebben of hadden hier last van. Sinds vandaag (donderdag) ben ik in ieder geval niet meer duizelig en verder is het vooral heel vreemd om te merken dat je buiten adem raakt terwijl je voor je gevoel niet echt iets doet.

Morgen ga ik met een groep studenten naar een national park buiten Quito. Je schijnt er van alles te kunnen doen, ik heb alleen nog geen idee wat. Ik weet wel dat ik om 5u op moet (hier is het nu 22.19u donderdag) En fin de la semana gaan we naar de evenaar. Het schijnt dat je door bepaalde krachten niet met je ogen dicht kunt lopen. Lijkt me ergens wel bijzonder om met een been op het noordelijk halfrond (bij mijn vader) en met mijn andere been op het zuidelijkhalfrond (bij Ans) te zijn ;-)

Dan nog het barbeque cijfer:
's ochtens een 8, 's middags een 4, dan raad ik aan toch je handschoenen mee te nemen..

Wist u verder dat de exportwaarde van de Nederlandse bloembollen van 2009 tot en met 2011 met 2% is gedaald? Nu wel.

Ik ga lekker slapen nu. morgen dus vroeg op. Buenos noches y Hasta proxima semana!

SuzannA :-)