Dit is dan deel 1..

Tja had ik zo´n leuk begin voor mijn deel 1 reisverslag, zit je dan een week later, ben je het kwijt.. haha. Dit zal dan maar een combinatie worden van deel 1 en een soort van nieuwe update..

Mijn deel 1 begon in ieder geval dat ook ik trots was op onze Epke, maar die is inmiddels ook weer thuis, Federer heerft niet gewonnen dus over de Spelen wil ik het dan nu maar verder niet hebben, hou ik weer ruimte over voor andere dingen.

Het stuk wat jullie van mij nog te goed hebben is van Cusco naar Bolivia. In Cusco heb ik Sabien ontmoet, een belgische die ik weer via via kende en ook zij wilde graag naar Lake Titicaca. Dit is het hoogste meer ter wereld, gelegen op 4000m. Dus wij hup samen in de bus naar Puno, waar vandaan de boten vertrekken. Deze reis was gelukkig maar 7u, scheelt weer.
Onderweg weer veel mooie dingen gezien, het was zondag ik denk wasdag, want langs een aantal riviertjes zag je veel vrouwen de was doen. Jij als decadente tourist er maar langsrijden en je was iedere keer weer ergens afgeven (in de hoop dat je het weer allemaal (schoon) terugkrijgt haha..
Puno was een opvallend stadje, waar de speelhallen en gokautomaten op elke hoek van de straat waren. (ik zeg ´s weer es wat anders).
Wij wilden graag drie eilandjes bezoeken die in het meer lagen. Dit kon het beste met een tour. Toen ik hoorde dat we bij locals zouden overnachten vond ik het ook een stuk minder erg.
Dus de volgende ochtend om 6u op, om de boot te halen. Het was een gezellige groep (gelukkig, aangezien ik zoals jullie wellicht weten dol ben op tours en groepen..) Ik ging lekker op het dek zitten,naast een stel uit zwitserland. Na een tijdje kletsen vertelde het meisje dat ze dit jaar in Brussel haar master gaat doen en dat ik van harte uitgenodigt ben langs te komen (dit zelfde bod geldt natuurlijk voor haar voor Haarlem..) Dus wie weet ga ik dit jaar nog een weekendje naar Brussel, ik ben tenslotte nog niet genoeg in het buitenland geweest (Bonaire is binnenland, dus..)

Het eerste eiland was een zogenaamd floating island, gemaakt van riet. Ook de huizen. Was wel interessant om te zien hoe alles gemaakt werd. En de boten en klederdracht waren fantastisch!
Op het tweede eiland zouden we ook overnachten, dus bij het verlaten van de boot kregen we ons ´gastgezin´ toegewezen. Sabien en ik moesten het huis delen met twee Franse broers. Na het tassen in kamer droppen kregen we onze lunch. Wat heb ik gelachen met dit gezelschap. Ook later tijdens het diner (we communiceerden in ongeveer 4 talen, maar dat maakte allemaal niks uit) was het erg gezellig.
Tussendoor gingen we met de hele groep nog een wandeling richten pachatata en pachamama maken (pachamama betekend moeder aarde). Hiervoor moesten we wel weer flink klimmen, maar dat ben ik inmiddels gewend (voor de geinteresseerden: mijn beenspieren zijn me daar toch een partij ontwikkeld door deze reis, gut gut)
Bij de splitsing naar de mama of de tata, moesten we (de groep) kiezen welke van de twee beklommen ging worden. Mama was verder, hoger en tata meer toeristen. Voor mij is de keus dan eigenlijk al geen keus meer. Gelukkig dachten de broers en Sabien er hetzelfde over en gingen wij als enige vier op weg naar moeder aarde. En wat heb ik daar ontzettend geen spijt van zeg! Op de top van de berg was geen enkele andere toerist en omdat deze hoger was dan de andere berg op het eiland had je een 360graden uitzicht over het meer, andere bergen (sommige met besneeuwde toppen) en een adembenemende zonsondergang. Ik heb hier wederom een traantje weg gepinkt, wat heeft moeder aarde haar werk goed gedaan! En wat zijn al die busreizen het meer dan waard geweest zeg! De lucht was vrij helder, de sterren hemel en de volle maan lijken op 4000m hoogte ineens een stuk dichterbij haha.
Aan alles komt een eind, dus wij weer terug naar beneden, nog even snel de andere berg op (ja, ik had de smaak te pakken, ik ging bijna rennend) om te kijken wat we ´gemist´ hadden. EIgenlijk niks. Ja ladingen toeristen. Stelletje sukkels hihi. Soms is een beetje een eigen wil hebben niet verkeerd....

Na het diner gingen wij met onze ´moeder´ naar een feest voor locals, compleet in klederdracht. Ik zeg histerisch! Ik wou dat ik de foto´s op internet kon zetten, maar dat is niet verstandig omdat op veel computers bepaalde virussen zitten die dan al je bestanden wissen. Dit bewaar ik dus liever tot ik weer thuis ben..
Van onze tour waren wij de enige die naar dit feest gingen (mooi meegenomen) Het was dansen in een grote kring en 50min lang rondjes lopen. De eerste 30 waren heel grappig, daarna toch een beetje eentoning haha! Het was ontzettend leuk om mee te maken.

Het derde eiland was ook weer heel druk met toeristen. Wel mooi overigens. De kleur van de lucht, meer en de bomen deed me ergens ook denken aan Italie. Op het plein was er een gezelschap aan het dansen. Gelukkig hadden zij het ook naar hun zin en dronken zowel de mannen als de vrouwen in de 10min durende pauze gelukkig niet ieder een liter bier... hehe. Ach die straat artiesten moeten toch ook wat van hun leven maken zeg ik dan maar.
Op de boot terug heb ik 3u met een Frans stel zitten praten. (gelukkig maak ik niet snel ´vrienden´ haha) Wat een mooie mensenn zijn dat. Dat vind ik zo tof aan reizen je hoort verhalen die je anders niet snel zal horen. En ik vind het bijzonder dat je soms dingen verteld of hoort aan of van iemand die je eigenlijk niet zomaar aan iemand verteld. Dit stel zal ik in ieder geval niet snel vergeten.
´s Avonds met dit franse stel, de broers, het zwitserse stel en Sabien lekker uit eten geweest en een hele leuke avond gehad. Jammer dat je daarna weer allemaal je eigen kant uit gaat. Wat voor Sabien en mij dus Bolivia betekende..!

Voor de franse broers echter ook. Na mijn vorige reisverslag (deel 2) ben ik nog met ze uit eten geweest in Potosi, het hoogste stadje ter wereld (!)waar ik nog een dag ben geweest.
Daarna ben ik naar Tupiza in het zuiden van Bolivia gegaan. Het landschap is dat een beetje zoals in Arizona: rode, droge bergen. Dus wat kan je daar nou beter doen dan paardrijden?! Zo gezegt zo gedaan! Hihi, zie je het al voor je ik op een paard (ik niet) maar ik vond het wel grappig en de omgevind was heel tof! Oh en natuurlijk met cowboy hoed op mijn hoofd, om het af te maken! ik zeg dat ik mooie foto´s van mijn schaduw heb gemaakt (net zorro, of lucky luke). Omdat ik nog niet genoeg doe heb ik ook nog maar even gemountainbiked de berg af.
De volgende dag ben ik in mijn eentje nog een keer teruggegaan naar die bergen en heb ik er ruim drie uur gewandeld. Heerlijk om even alleen te zijn en te genieten van de zon en de omgeving. Dan realisseer je je opeens hoeveel je al hebt gedaan in de afgelopen weken. En ook wat er nog voor de deur staat:

Salar de Uyuni! Morgen ga ik dan echt voor 3 dagen naar een van de hoogste zoutvlaktes ter wereld (ja, die hoogte wordt bijna saai). Gister met de bus van Tupiza naar Uyuni gegaan. Dit was dan mijn laatste lange busreis voor deze reis. De tour zet me over een paar dagen af bij de chileense grens en vanaf daar is het nog maar een klein stukje van waar mijn vliegtuig terug naar lima zal vertrekken.
Maar de laatste was wel een van de spannendste, langs ravijnen.. en dan zie je een paar auto´s onderaan liggen, dan ben je toch blij wanneer de je bus weer uitstapt.. hihi
Dan Uyuni: net een apres ski dorpje hahaha! gelukkig is het ´snachts hier ook min 7.. maar de lucht is nog steeds heel blauw en met de warme lama trui kom je een heel eind! De kou heeft ook wel wat moet ik zeggen.

Helaas was dit mijn laatste verslag vanuit Bolivia. Een geweldig land waar ik nog veel langer had willen blijven! Wie weet kom ik er nog een keer terug.. Nu dus op naar Chili, voor mijn laatste paar dagen!

Groetjes en dikke kus