Ik kan het lekker zelf!

In 1896 kwam de eerste auto op de weg in Nederland. Twee jaar later werden de eerste kentekenplaten op auto's geplaatst. Nederland was het eerste land dat een nationaal nummerbord gebruikte. In 1906 moesten bestuurders een rijbewijs en een nummerbewijs hebben. Tot 1951 had elke provincie 1 of 2 vaste letters, gevolgd door maximaal 5 cijfers.

Zo dat noem is dus een goede binnenkomer. Ik denk ik begin in ieder geval sterk, dan krijgen jullie weer zin om een fantastisch verslag van mij te lezen. Sinds vandaag ben ik weer in Cusco, na een week heel veel te hebben mee gemaakt....

Vorige week dinsdag ben ik dus aangekomen in Cusco (dat moet dus ongeveer 17juli geweest zijn). Nadat ik mijn korte en enigzins deprimerende verslag eruit had gegooid ging ik maar eens de stad in voor een dineetje. Wel helemaal ingepakt, want de avonden in Cusco zijn heel koud. (voor de geinteresseerden in mijn looks.. ik zou zeggen bekijk de foto´s van toen ik de cotopaxi vulkaan beklom...)
Lekker bepakt liep ik in mijn remi naar plaza de Amras, want daar moet het dan allemaal gebeuren in Cusco. Ik zag een lekker westers georienteerd juice-bar restaurant achtig iets (ik dacht mijn familie doet iets met sapjes, voel ik me weer verbonden..) Mijn missie voor Cusco was vrienden maken, en wat zag ik nou toch zitten daar in dat juice-bar achtige iets, jawel twee meiden. Dus ik vragen of ik er met mijn kiwi,banaan,sinasappelsapje even bij mocht zitten. Geen probleem. Dus heb ik die avond lekker met twee Amerikaanse meiden doorgebracht. Facebook uitgewisseld om nog eens af te spreken, want ja zo gaat dat.
Terug in mijn Hostel (genaamd eco-packers, och ik ben zo eco..) kom ik mijn kamer binnen, die ik deelde met negen anderen. Zie ik een dame en een heer (nou egenlijk was het een lange blonde, nederlandse (dat zag je zo) vrouw en een wat boller ventje) met elkaar praten. De sfeer was goed, dat merkte ik gelijk. Aangezien ik ook heb leren praten mengde ik me snel in het gesprek. Het ventje bleek een Amerikaanse professor in de theologie en de filosofie te zijn en de lange blonde, nederlandse (dat zag je zo) vrouw bleek Mirjam te heten die voor onbepaalde tijd aan het reizen is mede omdat ze is ontslagen en de wereld rond wil gaan om te kijken wat er nu op haar pad komt. Na dat de eerste grappen gemaakt zijn (waarschijnlijk over iemands stoelgang, zo gaat dat nou eenmaal..) kwam onze Amerikaan Sean binnen. Een net afgestudeerde 28jarige jonge man, die twee maanden reist om daarna in Washington voor de Amerikaanse overheid te gaan werken. (ik vind dat heerlijk al die verhalen bij elkaar.) Deze Amerikaan had veel zelfspot, net als de rest op de moment in de kamer. Snel daarna kwamen de andere 4 mensen binnen met wie ik de kamer die nacht deelde. Ik heb het hardst gelachen met onze theoloog en om een meisje uit china (die de kamer onmiddelijk weer verliet toen Mirjam zei dat er ´a lot of crazy people in the room´ waren. Maar nog harder toen ik haar de volgende ochtend in de ´banjos´ tegenkwam, terwijl ze haar nepwimpers aan het opplakken was. Tja je weet ook maar nooit wie je tegenkomt.. Nu weet ik in ieder geval waar het bij mij dan altijd fout gaat ... ;-)

De volgende ochtend gezellig met elkaar ontbeten en dan gaat ieder zijn eigen gang. Mirjam en ik waren blij dat we elkaar hadden gevonden en zijn een beetje gaan praten over wat we zouden willen doen. Beide zijn we ANTI-tour, want alles kan je ook zelf toch... !
Verder zijn we naar de markt van San Pedro gegaan, waar alles nog in grote zakken klaar voor de verkoop stond. (denk aan specerijen, aardappels, noten, fruit etc. normaal houd ik niet zo van markten maar dit vond ik heerlijk. Helemaal toen ik een halve liter, vers geperste wortel/sinasappelsap voor 1eu kreeg) De volgende dag zijn we er maar weer heen gegaan..
De straatjes van Cusco zijn leuk. Kleine straatjes, mooie gevels en overdag een strak blauwe lucht en een graad of 25. ´s Avonds dus een graad of 6, je muts en handschoenen zijn echt noodzakelijk. Marcel, als je klaar bent met mens-erger-je-nieten (die ik wel WEER gewonnen zal hebben) zal ik je adviseren hier tussen de middag te barbeque-en.
Een reismaatje vinden, dat is niet zomaar iets. Je moet levelen met iemand en tot dezelfde dingen instaat zijn. Dus op donderdag avond, nadat ik al de hele dag riep dat ik eigenlijk wel een zin heb in een goed glas wijn, liepen Mirjam en ik langs een peperduur hotel. We keken elkaar aan en wisten dat we ´even gingen kijken´. Bleek het een oud kasteel geweest te zijn. Hoge plafonds, kroonluchters, lange galerijen, een kapel, schilderen overal, twee binnentuinen en ik denk iets van 36 restaurants en een bar (waar we met het ´Buijs-imperium´ graag zouden vergaderen..). Voor de deur van een van de restaurants kwamen we een Amerikaanse vrouw tegen, met een mooi, geleefd gezicht en ik denk begin 70. We raakten aan de praat, de vrouw vond ons gezellig, had nog 40min over voor haar ´diner´ begon en nodigde ons uit voor een glas wijn in DE BAR. Daar zeiden wij geen nee tegen. En wat was dat lekker. Een chileense Mulbec (als ik het goed schrijf) en er kwamen zomaar hapjes op tafel... hihi. De rekening mochten we niet zien! Wat een avond was dat, wat hebben wij ontzettend genoten (en gelachen!) Ik zeg maar zo, als je iets probeert en jezelf bent krijg je vaak heel veel terug. Met dit motto gingen Mirjam en ik vrijdag opweg naar Urubamba, onze eerste stop opweg naar Machu Pichu.
We namen de bus voor de locals, die toeristen bus kwam onze neusgaten uit, en een euro en twee uur later waren we in Urubamba. We hadden een eco-lodge (ja, daar komt ie weer..) gereserveerd, omdat we vonden dat we wel een beetje luxe konden gebruiken. In Urubamba rijden er van die motor-taxi´s, ook enigszins te vergelijken met de tuctuc´s uit Azie. Dus wij met onze tassen en voor Peruaanse begrippen lange benen in de taxi, heuvel op (altijd spannend, je weet nooit helemaal zeker of je onderweg kan blijven zitten of even uit moet stappen..). Plots stopt onze taxi, omdat er heel mensen op straat liepen. Bleek een begrafenisstoet te zijn, twee wit met gouden kisten, werden gedragen door ieder acht mannen en daarom heen heel veel mensen, met bloemen en een soort paasstokken (zullen ze niet zijn geweest, maar even voor het plaatje). Dat was behoorlijk indrukwekkend als ik eerlijk ben. Je verwacht het ook niet. Veel tijd om de stoet te volgen hadden we niet, onze taxi reed door. (en dat is maar goed ook, want het gaat ons natuurlijk ook helemaal niks aan) Aangekomen bij ons overnachtings adres werden we beide zeer gelukkig. Mooie, jungle achtige omgeving, met hier en daar een beekje. Mooi ingerichte kamer, met heerlijke warme douche en ´savonds een openhaart. Even weg uit de stad en je hoofd leeg maken.

De volgende dag hadden we had plan om naar Santa Theresa te gaan. Dat was al aardig in de buurt van Machu Pichu. Wij vragen aan de eigenaar van het hotel hoe we daar het beste konden komen. Nou dat bleek allemaal niet zo eenvoudig, we moesten lang wachten of de bus weer terug naar Cusco nemen en vanaf daar weer een andere bus pakken. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Maar aangezien wij de moeilijkste niet zijn en graag alles ZELF doen liepen we vol vertouwen naar de bushalte. Nou onze bus was vol.. helaas. Maar het moge zo zijn dat ik enige ervaring heb met acteren, dus het was tijd om ´de domme, wanhopige toerist´ weer even uit de kast te halen. Resultaat: binnen vijf minuten, voor hetzelfde geld een prive taxi, in een dikke vette bak.. Ik zeg Grazias :) Wij waren zelfs nog sneller in Santa Theressa dan gepland, vanaf daar zijn we op een andere taxi naar een volgend dorpje gegaan om vervolgens het laatste stuk naar Aquas Calientes (het dorpje bij Machu Pichu) langs het spoor te lopen. Wij blijven namelijk backpackers. Het treinkaartje is soort van onderdeel van Machu Pichu geworden en betaal je nu ongeveer 40 amerikaanse dollar voor een enkeltje. We hadden al over de wandelroute gelezen, dat het twee uur lopen is, vlakke weg door een mooie omgeving. Die mooie omgeving klopte. Het eerste half uur was het nog licht, daarna werd het donker. We liepen tussen de bergen, langs een rivier (soms met een brug erover) keurig netjes langs het spoor (de laatste trien was een paar uur eerder al vertrokken). Het einde van het spoor was in Aquas Calientes, dus verdwalen konden we niet.
Daar liepen we dan. Twee Nederlandse dames, met grote tassen, ZONDER gids, met zaklamp omring door vuurvliegjes in de middle of nowhere. Wat was dit gaaf. De sterrenhemel was adembenemend, dit was een levende-efteling-droomvlucht. Ik hab niet in de gaten dat ik met 15kg op mijn rug liep, twee uur lang. Op een geven moment, vlakbij de ingang van Machu Pichu liepen we langs een hostel. Daar hebben we onze grote tassen neergelegd en zijn we het laatste stuk verder gaan lopen. We moesten immers nog een kaartje kopen voor Machu Pichu en dat kan alleen in combinatie met een tour, of in aquas calientes. Daar kwamen we nog een kamergenoot tegen, en ook die Amerikaanse meiden van mijn eerste avond (ik zeg ik ken hier 4 mensen.. hoe klein is de wereld) We besloten daar een overnachting te nemen en de wekker om 4u te zetten, zodat we vroeg de Machu Pichu op konden, het schijnt dat je daar de zonsopgang moet zien. Dus wij stonden zondagochtend om half 5 als eerste bij het hek! hihi. De rij groeide heel snel al zeg ik het zelf. Na een nog behoorlijke klim van een uur of twee kwamen we dan aan... De zon hebben we zien opkomen en dan is de ´meest indrukwekkende stad op aarde´ een feit. Of zoiets. Ja, het is wel leuk hoor, maar voor het geld en hoe je er moet komen is het niet de moeite waard. De omgeving is ongelofelijk mooi en je ziet inderdaad het raadsel hoe men het voor elkaar heeft gekregen om op die plek een stad te bouwen maar dan heb je alles gezegt. Als je behoefte hebt aan cultuur en interessante bouwwerken, ga dan de Maya route in het zuiden van Mexico en Guatamala doen. (hmmm... misschien heb ik al te veel gezien in mijn leven... haha) Maar goed, nogmaals de bergen zijn echt heel mooi en het was absoluut geen straf om daar bovenop te mogen zitten. Dan moet je nog terug en moet je door al die massa´s toeristen. Ik zei tegen Mirjam dat je hierdoor weer begrijpt waarom er oorlogen bestaan op de wereld. Iedereen is ontzettend gestrest, want stel nou dat je net 867 foto´s gemaakt hebt in plaats van 931.. Je wordt aan de kant geduwd en mensen schreeuwen. Verder zeg ik maar niks...
Op de terug weg onze tassen opgehaald en daar in dat hostel ook weer een nachtje geslapen. De volgende dag terug gelopen naar Santa Theresa (nu konden we zien waar we hadden gelopen, de route werd alleen maar mooier). In Santa Theresa onze was afgegeven (Heerlijk alles weer schoon!) en zijn we naar hot springs gelopen. Die middag hebben we heerlijk gezwonnen in heel warm water en lekker uitgerust van het lopen van de afgelopen dagen.
Op dinsdag zijn we richting een eco-farm gegaan, op aanraden van kennissen van Mirjam. (3e, het moet niet gekker worden..) Daar zijn we twee nachten gebleven, hebben we heerlijk gegeten en vakantie gevierd. Alles groeit in de tuin, de advocado´s, tomaten, bananen, papaya´s, mandarijnen, koffie en nog veel meer. De eigenaresse kon koken.. we hebben daar even kunnen bijtanken ;-) Nog een leuk detail.. omdat we nergens konden pinnen en we geld voor dit verblijf over moesten houden hadden we geen geld meer voor een taxi. Dus het was wederom tijd voor de domme, onnozelle toerist.. Gevolg een lift in de coca cola vrachtwagen hihi! Heerlijk. Wat hou ik van die momenten. Hup de bergen door en always coca cola!

Gister zijn we weer terug naar Cusco gegaan. Dit weekend is het feest in Peru, omdat het bevrijdingsdag is op 28 juli. Dat betekend dat ongeveer niemand werkt. Ik blijf dus tot maandag in Cusco en dan zal ik langzaam naar Bolivia gaan. Ben benieuwd wat ik daar weer zal doen... Ik heb er nu al zin in!

Het korste gedicht ooit werd geschreven door Joost van den Vondel en bestaat uit twee regels, met ieder een woord. De tekst luidt: U, Nu! en is geschreven in 1620. Met dit gedicht won van den Vondel een dichtwedstrijd..
(ik zeg wat zal de titel zijn...)

Verder wens ik iedereen een fijne vakantie! hoop dat het weer een beetje mee zit. Geen zorgen, in bolivia is het ´s nachts een graad of -20...

Tot later!